Ύστερα από τον καταστροφικό σεισμό στην Αϊτή δεν ακούγεται σχεδόν τίποτα. Μόνο αν υπάρχει κάποια περιέργεια ή κάποια χαρά κάτι αναφέρεται. Το φώς της δημοσιότητας έχει πάντα στόχο να δημιουργήσει περιέργεια, φόβο και σκανδαλώδεις εξελίξεις. Όπως π.χ. μια κασέτα της Αλ Κάϊντα, ένα σκάνδαλο περί sex ή η σχέση κάποιου πολιτικού με μια γυναίκα κτλ. Όλο και περισσότερο απομακρυνόμαστε από την Αϊτή, δεν είναι ούτε καν δεύτερη είδηση.
Κάτω από τόνους μπετόν πολλοί Αϊτιανοί βγήκαν ζωντανοί. Όμως η κατάσταση συνεχίζει να είναι θλιβερή. Κάθε αϊτιανός μέσον όρο τρώει κάθε 2-3 μέρες φαγητό. Για σκεφτείτε λίγο τις εικόνες απ’ το σεισμό. Είδε κανείς κανέναν απ’ αυτούς με πολλά κιλά; Η πείνα και η φτώχεια κυκλοφορεί παντού. Οι μισθοί είναι πολλοί χαμηλοί και οι συνθήκες της ζωής πολύ δύσκολες.
Εδώ και δεκάδες χρόνια οι Αϊτιανοί αναστενάζουν κάτω απ’ την οικονομική και πολιτική καταπίεση της Αμερικής, επικρατεί χάος, μισθωμένοι δικτάτορες, σκάνδαλα, πιέσεις και βασανιστήρια. Η εισβολή της Αμερικής κράτησε για 20 ολόκληρα χρόνια και οι Αϊτιανοί απ’ το 1920-1940 ζούσαν σε συνθήκες κόλασης.
Οι Αϊτιανοί είναι σκληροί, όμορφοι και έξυπνοι άνθρωποι. Πριν 200 χρόνια κέρδισαν τη συμπάθεια των μαύρων και τους χάρισαν αγωνιστικά συναισθήματα.
Με δόντια και με αίμα αγωνίστηκαν ενάντια στη γαλλική αποικιοκρατία.
Τους αξίζουν πολλά. Όχι μόνο κέρδισαν τη συμπάθεια και την αγάπη εκατομμυρίων λατινοαμερικάνων που αναστέναζαν κάτω απ’ την αποικιακή κατάσταση της Ισπανίας, αλλά και ανέπνεαν τον αέρα της ελευθερίας που φυσούσε απ’ την Αϊτή.
Εχουν δικαίωμα να ζήσουν ειρηνικά, με υγεία, ελευθερία και ευημερία. Όμως εδώ και 200χρόνια δεν κατάφεραν να πάρουν τίποτα απ’ αυτά.
Μουμία Αμπού Τζαμάλ