ΚΙΝΗΜΑ ΤΟΥΡΚΩΝ ΚΑΙ ΚΟΥΡΔΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

Η εξωτερική πολιτική της Τουρκίας και η Συρία

Είναι γνωστό ότι ο ιμπεριαλισμός έχει ένα σαφές σχέδιο για τη Συρία. Φυσικά το σχέδιο αυτό δεν περιορίζεται μόνο στη Συρία. Επίσης είναι γνωστός και ο ρόλος της Τουρκίας που έχει αναλάβει σ’ αυτό το ζήτημα. Στις 25/4/2012 ο Ερντογάν στη δήλωση που έκανε, τόνισε, ότι εάν δεν θα συμμορφωθεί η Συρία σύμφωνα με τις διεθνείς απαιτήσεις οι ΝΑΤΟϊκές δυνάμεις σύμφωνα με το άρθρο 5 μπορούν να επέμβουν στρατιωτικά. Πριν τη δήλωση αυτή, ο ηγέτης των Κούρδων Μεσούτ Μπαρζανί είχε κάνει μία σειρά επισκέψεων και διαπραγματεύσεων στην Αμερική και έπειτα από μερικές μέρες και στην Τουρκία. Ο Μπαρζάνι στη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε στα ΜΜΕ της Τουρκίας ανακοίνωσε ότι εάν θα συνεχιστεί η αστάθεια στο Ιράκ οι Κούρδοι θα αποφασίσουν για ανεξάρτητο Κουρδιστάν. Επίσης φαίνεται ότι τους επόμενους μήνες όπου θα πραγματοποιηθεί μία Κουρδική Συνδιάσκεψη, θα καλέσει το ΡΚΚ να αφήσει τα όπλα. Ήταν ιδιαίτερα αποκαλυπτικό ότι μεταξύ της Τουρκίας και του Μπαρζανί συζητήθηκε και το ζήτημα Μουσούλ και Κερκούκ που είναι αρκετά πλούσιες σε πετρελαϊκά κοιτάσματα. Φαίνεται προς το παρόν ότι οι δύο πλευρές έχουν συμφωνήσει να υπάρξει κοινή εκμετάλλευση και κυριαρχία σ’ αυτές τις περιοχές, παρόλο που θα θεωρηθεί κουρδικό έδαφος. Η τουρκική πολιτική επιδιώκει επεκτατισμό του τουρκικού κεφαλαίου στην περιοχή. Φαίνεται πως μεταξύ της Αμερικής και της Τουρκίας υπάρχει μία πλήρη συμφωνία και ταύτιση πολιτικής για την περιοχή. Γι’ αυτό οι εξελίξεις είναι συνδεδεμένες μεταξύ τους και έχουν σκοπό την πραγματοποίηση των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων.

Ο Τούρκος Υπουργός Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου στην Τουρκική Βουλή στις 26/4/2012 εξέφρασε ανοικτά την επιθυμία της Τουρκίας και το ρόλο που θέλει να αναλάβει: «Ως Τουρκία από κει και πέρα θα είμαστε διοικητής των αλλαγών στην Μέση Ανατολή. Οι λαοί της περιοχής βλέπουν την Τουρκία πρωτοπόρα για την ανασυγκρότηση μιας νέας τάξης». Παρακάτω δημοσιεύουμε το άρθρο του Γενικού Διευθυντή της ημερήσιας εφημερίδας “Evrensel”, Ιχσάν Τσάραλαν. «Η Τουρκία μέχρι πριν 1½ χρόνο έδινε ένα ειδικό βάρος στη λεγόμενη «δύναμη της περιοχής», «χώρα μοντέλου της περιοχής». Προσπαθούσε να δημιουργήσει μία εικόνα ως προστάτη του Παλαιστινιακού λαού και του ισλαμικού κόσμου. Έλεγε, ουδέν ζήτημα με τους γείτονες και θεωρούσε τις αδελφικές χώρες που κάποτε ήταν κάτω απ’ την επιρροή της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Σήμερα όμως δεν υποστηρίζει το λεγόμενο ουδέν πρόβλημα με τους γείτονες. Δεν κάνει λόγο ενάντια στο δυτικό ιμπεριαλισμό για το ισλαμικό ξύπνημα αλλά δίνει βάρος στην προπαγάνδα των καταπιεσμένων Σουνιτών από Σιϊτες και Αλεβίτες, θρησκευτικές μειονότητες. Προσπαθεί να χρησιμοποιήσει όσο είναι δυνατόν τις θρησκευτικές διαφορές. Απ’ τη μία μεριά μιλάει για τη δικτατορία του Ασάντ, υποστηρίζει ότι ο Ασάντ χρησιμοποιεί όπλα ενάντια στο Συριακό λαό και κάνει λόγω για δικαιοσύνη και ισότητα. Τις τελευταίες μέρες κάνει συχνά αναφορά στο ότι ο Ασάντ είναι εκπρόσωπος των Αλεβιτών που στη Συρία αποτελούν μειοψηφία ενάντια στην πλειοψηφία των Σουνιτών. Ίδια πολιτική ενάντια στη Συρία ακολουθεί και η Σαουδική Αραβία, Κατάρ και Ιορδανία. Αυτές οι χώρες ήδη έχουν υιοθετήσει αυτό το βρώμικο παιχνίδι και προπαγάνδα της Τουρκίας. Να μην ξεχνάμε ότι σ’ αυτές τις χώρες δεν υπάρχει ούτε το Δ της δημοκρατίας και των δημοκρατικών δικαιωμάτων. Στο Μπαχρέϊν ο λαϊκός ξεσηκωμός πνίγηκε στο αίμα απ’ το στρατό στης Σαουδικής Αραβίας. Το κόμμα του Ερντογάν δεν λέει τίποτα γι’ αυτά. Όπως Αμερική, Γαλλία και Αγγλία. Τον τελευταίο χρόνο η Τουρκία στο όνομα της υπεράσπισης των δικαιωμάτων της Σουνιτικής θρησκευτικής μειονότητας επεμβαίνει στα εσωτερικά του Ιράκ και έρχεται σε σύγκρουση με τους Σιϊτες. Αυτό σημαίνει πως σήμερα για να έρχεσαι με σύγκρουση με τους Σιϊτες του Ιράκ έρχεσαι σε σύγκρουση με την κυβέρνηση του Ιράκ. Γιατί το καθεστώς που δημιουργήθηκε στο Ιράκ ως made in America είναι πάνω στις βάσεις ισορροπιών μεταξύ Κούρδων, Αράβων και Σιϊτών. Στην ουσία είναι καθεστώς Σιϊτών. Η Σουνιτική θρησκευτική μειονότητα σε συνεργασία με την Αλ Κάϊντα πολεμά με τους Σιϊτες. Ο ηγέτης των Σουνιτών Ταρίκ Ελ Χασίμι είναι ο επίσημος αντιπρόεδρος του Ιράκ. Όμως παρόλα αυτά είναι καταζητούμενος απ’ την Ιρακινή κυβέρνηση ως υπεύθυνος για αρκετές δολοφονίες, βομβιστικές ενέργειες και καμικάζι. Αυτή τη στιγμή έχει ζητήσει άσυλο και ζει στην Τουρκία. Η Τουρκία εδώ και 1 χρόνο κατηγορεί την Ιρακινή κυβέρνηση ότι πιέζει τους Σουνίτες και «η Τουρκία δεν μπορεί να κλείσει το μάτι σ’ αυτή την κατάσταση». Το κουρδικό ζήτημα στο Ιράκ είναι ζωτικής σημασίας για την Τουρκία και λόγω του κουρδικού η Τουρκία βρίσκει δικαίωμα να επέμβει στα εσωτερικά του Ιράκ γιατί βλέπει το κουρδικό ζήτημα «ως εσωτερικό ζήτημα της Τουρκίας». Ο Μπαρζανί έγινε δεκτός απ’ τις τουρκικές αρχές με πρωτόκολλο του Προέδρου κράτους. Φαίνεται πως η κυβέρνηση της Άγκυρας όπως σχολιάζεται απ’ τους αναλυτές επιδιώκει τη λύση του Κουρδικού ζητήματος με μεσολαβητή τον Μπαρζανί. Δεν ήταν καθόλου τυχαία η συνάντηση του Μπαρζανί και τον ηγέτη των Σουνιτών Ταρίκ Ελ Χασιμί στην Άγκυρα. Αυτή η συνάντηση θεωρήθηκε ως μία σημαντική προσπάθεια της Τουρκίας για να ενώσει την αντιπολίτευση του Ιράκ όπως προσπάθησε για την ενότητα της αντιπολίτευσης της Συρίας. Γι’ αυτό το λόγο ήταν η δήλωση του ιρακινού προέδρου Νουρί Ελ Μαλίκι: «Η Τουρκία είναι μία χώρα που ψάχνει εχθρούς στην περιοχή». Όλη αυτή η πολιτική που εφαρμόζει η Τουρκία δεν περιορίζεται μόνο στη συγκεκριμένη περιοχή. Αυτή η τουρκική προσέγγιση ταυτίζεται πλήρως με την αμερικάνικη πολιτική που σκοπεύει να περικυκλώσει το Ιράν με τις θρησκευτικές διαφορές. Ως αποτέλεσμα μπορούμε να πούμε ότι η Τουρκία έχει αναλάβει τον κεντρικό ρόλο των ιμπεριαλιστικών σχεδίων. Η Τουρκία πόσο είναι «δύναμη της περιοχής», πόσο είναι «χώρα μοντέλο» θα φανεί μέσα σ’ αυτή τη σύγκρουση και τις εξελίξεις.

Τον τελευταίο χρόνο η ένταση με το Ιράν, το πρόβλημα με το Ιράκ και η επιθετική πολιτική με τη Συρία δείχνουν ότι αυτή η περίοδος εξελίσσεται πιο γρήγορα απ’ όσο προέβλεπαν. Η εξωτερική πολιτική της Τουρκίας εξελίσσεται όπως θέλει ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός. Ταυτίζεται πλήρως με την στρατηγική επανασύσταση της περιοχής. Οι συγκρούσεις με το Ιράν, Ιράκ και Συρία ήταν αναπόφευκτο αποτέλεσμα αυτής της ιμπεριαλιστικής πολιτικής. Φαίνεται πως το επόμενο χρονικό διάστημα η Τουρκία δεν θα μία Συρία αλλά τρεις. Οι εξελίξεις τρέχουν με πολύ γρήγορο ρυθμό. Τα προβλήματα με τις γειτονικές χώρες συνεχώς να μεγαλώνουν και οι εντάσεις στην περιοχή και την ευρύτερη περιοχή φαίνεται πως θα αυξηθούν. Και η Τουρκία βρίσκεται στο κέντρο των εξελίξεων ως στρατηγικός σύμμαχος της αμερικάνικης πολιτικής». Σείτ Αλντογάν ανταποκριτής ημερήσιας εφημερίδας Evrensel http://agonas-kinima.blogspot.com/