Πέμπτη 4 Φεβρουαρίου 2010

Η αθλιότητα και οι μετανάστες

Οσο είναι γνωστή η πραγματικότητα γύρω απ’ τη μετανάστευση άλλο τόσο είναι γνωστό ότι το κεφάλαιο και τα τσιράκια του δημιουργούν συνεχώς εθνικισμό, ρατσισμό, ξενοφοβία και πολλά άλλα.
Σχεδόν σε όλο τον κόσμο, απ’ τα ναζιστικά κόμματα μέχρι τους φιλελεύθερους, δείχνουν τους μετανάστες ως αμαρτωλό κατσίκι προσπαθούν να αποπροσανατολίσουν τις μάζες. Για την ανεργία, πείνα, φτώχεια ρίχνουν την ευθύνη στους μετανάστες.

Ιδια πράγματα και ίδια πολιτική υλοποιείται και στην Ελλάδα. Τα τελευταία χρόνια υπάρχει μία τεράστια επίθεση ενάντια στους μετανάστες σε όλα τα επίπεδα. Η επίθεση αυτή επιδεινώθηκε πριν τις βουλευτικές εκλογές και συνεχίζεται με τον ίδιο ρυθμό απ’ τους άθλιους που καθημερινά αγωνίζονται δίπλα στο κεφάλαιο για να μπορούν να σώσουν την πολιτική που ασκεί η αστική τάξη όχι ενάντια στον ελληνικό λαό μόνο αλλά και ενάντια στους μετανάστες.

Ο Καρατζαφέρης προτείνει την απέλασή τους, η ΝΔ ανταγωνίζεται με τον Καρατζαφέρη ποιος θα είναι περισσότερο εχθρός των μεταναστών ενώ μία μεγάλη μερίδα των ΜΜΕ καθημερινά προσπαθούν να δημιουργήσουν ένα μέτωπο εχθρότητας.

Κατ’ αρχήν να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Οσοι δείχνουν την αντίθεση τους ενάντια στους μετανάστες είναι αυτοί που κρατούν μία εχθρική στάση ενάντια στον ελληνικό λαό, τον εργάτη και εργαζόμενο. Η ίδια άθλια πολιτική δείχνει το πραγματικό πρόσωπό της και στις κινητοποιήσεις των αγροτών και στον αγώνα των εργαζομένων ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις, ανεργία, ασφαλιστικό κ.λπ.
Ως υπηρέτης του κεφαλαίου με πένα στο χέρι και δηλητήριο στο στόμα μιλάνε ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να σηκώσει το βάρος που λέγεται μετανάστες.
Δηλ. έχουν σηκώσει το βάρος της ανεργίας, της φτώχειας, της οικονομικής κρίσης, προβλήματα της υγείας, παιδείας, αλλά δεν μπορούν τους μετανάστες.


Ενας απ’ αυτούς που συστηματικά επιτίθεται ενάντια στους μετανάστες είναι η City Press του Κύρτσου.
Τί λέει ο Κύρτσος, ή τί γράφει η εφημερίδα του; «SOS για το ιστορικό κέντρο» (Τετάρτη 27 Γενάρη 2010). Ο τίτλος αυτός δεν χρειάζεται άλλο σχόλιο. Ωστόσο αρέσει πολύ στον Κύρτσο, σχεδόν σε καθημερινή βάση να επιτίθεται στους μετανάστες αλλά να μιλά για «ιστορικό» κέντρο της Αθήνας. Αραγε, γιατί χρειάζεται στον Κύρτσο κάθε φορά που αναφέρεται στους μετανάστες να τονίζει το ιστορικό;
Να πούμε εμείς. Για να πιάσει η μαγιά που θέλει να βάλει. Δηλ. ξενοφοβία και εχθρότητα ενάντια στους μετανάστες.

Άλλη μία έκφραση που αρέσει στον Κύρτσο είναι «τριτοκοσμική εικόνα της Αθήνας». Και αυτό δεν χρειάζεται σχόλιο. Ενας τυφλός όπως είναι φυσιολογικό δεν μπορεί να δει. Όμως υπάρχουν και τυφλοί με υγιή μάτια. Εάν υπάρχει μία εικόνα τριτοκοσμική δεν ευθύνονται γι’ αυτό οι μετανάστες αλλά η πολιτική του κεφαλαίου.
Εκατομμύρια άνθρωποι ζουν κάτω απ’ το όριο της φτώχειας. Οι απολύσεις αγγίζουν δεκάδες χιλιάδες. Το σύστημα της υγείας έχει καταρρεύσει. Η παιδεία έχει ιδιωτικοποιηθεί και κάθε ελληνική οικογένεια πια αντιμετωπίζει ένα σοβαρό πρόβλημα για τα παιδιά της που πάνε σχολείο. Κλείνουν εργοστάσια, ναυπηγεία, μαγαζιά, οι άνεργοι κατεβαίνουν στους δρόμους, οι συνταξιούχοι φωνάζουν «πεθαίνουμε απ’ την πείνα», οι αγρότες δηλώνουν πως δεν μπορούν να παράγουν πια.
Κύριε Κύρτσο, γιατί δείχνεις τους μετανάστες ως τριτοκοσμικούς και δεν λες τίποτα γι’ αυτή την εικόνα;


Στις 31/1/2010 η Free Sunday γράφει: «Όπως λέει, το ύψος του ετήσιου τζίρου για τα προϊόντα παρεμπορίου, για τα "πειρατικά" προϊόντα που διακινούνται στην Ελλάδα, κυμαίνεται από 17-20 δισ. ευρώ, ποσό που σημαίνει πως το δημόσιο έχει μία απώλεια εσόδων από φόρους και ΦΠΑ της τάξης των 5 δισ. ευρώ και πλέον».
Κύριε Κύρτσο μάθαμε απ’ την εφημερίδα σου ότι μέσα στην αστική τάξη και τους κεφαλαιούχους είναι και οι μετανάστες που παίζουν με δισ. Εχουν φτιάξει σπίτια, βίλες, τελευταία μοντέλα αμάξια κ.α.
Απλά κύριε Κύρτσο αυτοί οι μετανάστες είναι πολύ περίεργοι. Συνεχίζουν να πουλάνε πέντε τσάντες πάνω σε εφημερίδες στα πεζοδρόμια.

Η πολιτική αυτή του Κύρτσου και κάθε Κύρτσου μπορεί να περάσει στους απλούς ανθρώπους αλλά δεν έχει καμία επιστημονική πολιτική γύρω απ’ την οικονομία.

Στην ίδια εφημερίδα υπάρχουν και διαπιστώσεις όπως ότι υπάρχει έλλειμμα ελέγχου, πλήγμα στους εμπόρους, τα μαγαζιά του πεζοδρομίου που κάνουν χρυσές δουλειές κ.λπ. Ή φιλοξενεί κάποιες γνώμες που ταυτίζονται απόλυτα με τη γραμμή της εφημερίδας, όπως το παρακάτω απόσπασμα στο ίδιο άρθρο.
«Διότι νόμοι υπάρχουν και είναι απλούστατοι. Δηλ. με το που πιάνουν την κουβέρτα ή τον αυτοσχέδιο πάγκο μπορούν να το ρίξουν σε ένα απορριμματοφόρο και να τα καταστρέψουν».
Να που υπάρχουν και πιο έξυπνοι απ’ τον Κύρτσο. Να που ξέρουν πως μπορεί να λυθεί το μεταναστευτικό ζήτημα. Η πρόταση είναι ανοιχτή και σαφής. Δεν χρειάζεται έμμεση εξήγηση όταν υπάρχει άμεση εξήγηση.

Η City Press του Κύρτσου ρίχνει την ευθύνη και στην έξαρση της εγκληματικότητας στους μετανάστες. Οι μετανάστες ευθύνονται για τη δημόσια ηρεμία και τάξη.

Όπως είπαμε και στην αρχή του κειμένου, αυτοί που έχουν εχθρική στάση ενάντια στους μετανάστες έχουν και εχθρική στάση ενάντια και στην ελληνική εργατική τάξη.
Ποτέ δεν υποστήριξαν τις δίκαιες διεκδικήσεις των εργατών και εργαζομένων. Ποτέ δεν βρέθηκαν δίπλα τους. Ακριβώς το αντίθετο. Πάντα έφταιγαν οι εργάτες και οι εργαζόμενοι.

Εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες σ’ αυτή τη χώρα ζούνε σε δύσκολες συνθήκες και συμμετέχουν στην παραγωγή. Προσπαθούν να αντέξουν την παρανομία που τους επιβάλλει το σύστημα.
Κάτω απ’ τα θεμέλια των γιαπιών υπάρχουν τα αίματα των μεταναστών. Ο μόχθος τους είναι στους δρόμους που κινούνται τα πολυτελή αμάξια των αστών, το ρεύμα που χρησιμοποιούν, τα τηλέφωνα που μιλούν.

Μέσα σε λίγα χρόνια πολλά νομοσχέδια, δεκάδες διατάγματα, αμέτρητες τροποποιήσεις. Ποτέ δεν σκόπευαν να λύσουν το μεταναστευτικό πρόβλημα. Γιατί οι μετανάστες αποτελούν έναν ολόκληρο στρατό της φτηνής εργασίας αλλά και άνθρωποι χωρίς γλώσσα, χωρίς θάρρος. Είναι εύκολη λεία.

Να είναι βέβαιος ο Γ. Κύρτσος και οι ομόσταυλοι του πως οι μετανάστες όλο και περισσότερο βλέπουν και καταλαβαίνουν ότι ανήκουν στην εργατική τάξη της Ελλάδας και είναι ζήτημα χρόνου να οργανωθούν ταξικά για να πάψουν τα είναι τα εύκολα θύματα του κεφαλαίου, όσο κι αν αυτό δεν αρέσει στον εκδότη και στα αφεντικά του.

Δεν υπάρχουν σχόλια: